En sevdiğim dakikalar. Güzel bir kitabın başlangıcı ve enfes bir kahveden alınan ilk yudum… Böyle başladı bu hafta. Defterimi açtım biraz döküleyim diye. Her sabah istisnasız oturduğum meditasyonlar içten dışa niyetimle ve nefesimle şükürlerime köprü oluyor çok şükür. Budist rahipler derki; çalışmanda, pratiğinde, ritüelinde kaldığın kadar derinleşir, zenginleşirsin. Meditasyonda, düşüncelerimizi tekrar tekrar defalarca serbest bırakmak […]
Hayatın yükselişleri olduğu kadar düşüşleri de vardır ya, geçen hafta bedenen harika bir düşüş yaşadım ben de. İyi düştüm bu sefer. Böbreklerimi hissettim ilk defa. Belki de geçmişten kalan ne duygu kayıtlarım varsa böbreklerim onları temizleyerek döngümü tamamladı, bilmiyorum. Bildiğim tek şey bir sonraki ben için bunu yaşamam gerektiği ve bugün daha da şükür dolu […]
İyi giden şeylerin sırrı kimseye hiçbir şey söylememekmiş. Yine büyükler söylerdi benzerini çocukken. Anlamazdım. Büyüyünce anladım. Yaş aldıkça, hayat seni eğittikçe. İçimize derinleştikçe, dışımıza yüzeyde kalıp kabuklaştıkça. Derun der Erenler; Derun ne demek? Ben şimdi anladım. Çok eski değil içinde bulunduğum kadınla tanışmam ve kendimle çalışmalarım. Hayatın bi kaç kez önüme koyduğu yanlışlarım ve tecrübelerim […]
Geçenlerde Arya “Ormanda tek başına yürüyüş yapınca korkmuyor musun” diye sordu? Bende “Neyden korkayım, etrafta kimse yok ki” dedim. Sonra düşündüm. Bazen önce unsur vardır, korkutur. Bazen önce korku vardır, unsur her türlü bulunur. Öfke, memnuniyet, kaygı, neşe..içine yerleşmiş her duygu için bu dinamik mevcuttur. Sağ kürek kemiğimin içinde bir ağrı var haftalardır, yaptığım yoga […]
Bazı günler çok güzel, yazıyorsun, çiziyorsun, üretiyorsun. Zihninde kelimeler, düşünceler, yenilikler iç içe geçiyor. Adeta hepsi birbiriyle yarışıyor, üretebilmek adına ortaya yeni bir şey çıkması için. Ama bazı günler, ah o bazı günler… Elin ne kaleme gidiyor, ne kağıda. Kelimeler bir anlam ifade etmiyor. Sözcüklerin kağıda dökülesi yok. Zihin durgun, beden yorgun. Her şey off […]
Dün akşam çok kuvvetli bir epifani yaşadım. Epifaninin ne olduğu ile ilgili daha önce bir paylaşım yapmıştım. Kısaca yine özetleyeyim. Epifani; hayatın birden değiştiği, dönüştüğü ‘Hah işte! Evet, işte bu!’ dedirten anlardır. Aniden bir şeyin özünü anlama veya anlamını bulma duygusu olarak da açıklanıyor. Hepimizin hayatında olan ama bazen algılayamadığımız, bazen üzerinde yeterince düşünmediğimiz için […]
Tetiklendiğin durumlarda dürtüsel davranmamak büyük meziyet. Ve bana göre şifalanmanın da en belirgin göstergesi.İçinden bir alev topu yükselirken nefesinle kalmanın, sonradan pişman olacağın bir tepki vermemenin, kafandaki bir sesin dikte ettiği değil de tüm seslerin ortak kararla seçtiği bir yol izlemenin huzuru da, faydası da büyük. Ve lakin bazen öyle anlar geliyor ki bu meziyeti […]
Bana ani hamle hiç yakışmıyor. Her teşebbüsün önce etap etap krokisini çizmek istiyorum. Hep uzaktaki bir seyahate, ilerideki bir harekete, henüz start vermemiş bir zahmete hazırlanıyorum o yüzden. Yemek ağır pişsin, güneş yavaş batsın, defter satır be satır dolsun, karnım uzun oturulan sofralarda doysun istiyorum. Önce demir almak sakince ivmelenmek demlenmek sonra kök salmak, ancak […]
Böylesi bir anı, yani yabancı yerde tanıdık olan, dışarı bakınca içeriye çağıran, sanki bir şeyi keşfetmenin arifesindeymişsin gibi bir duygu uyandıran bir haftanın içinde geçtim. Sessizliğimi bozup, Mala atölyelerine tekrar başladım. Uzun bir aranın ardından teslimiyet ve kabulde kalmak şifa getirdi. Gelen herkesin niyeti yaratma süreçleri öyle kutsal hissedildi ki her taşın arasına attığımız niyet […]
Bir şehri gezerken, bi insanı tanırken de olduğu gibi en çok beni ne kadar heyecanlandırdığına önem veriyorum galiba. Bir sokağa döndüğüm anda karşıma çıkan görüntüyle büyülenip kalıyorsam, yıllardır duymadığım bir şarkıyı çalan sokak müzisyeni varsa, insanları gülümsüyor, konuşurken gözlerime bakıyorsa… Hele ki bir de farklı deneyimler edinmem için bir sürü fırsat varsa… Fethiye’ye duyduğum aşk […]