İnsanın en yüce, en üstün, en asil, en saf yanı neresidir diye soruyor dün gece Netflix de izlediğim bir dizide. Sonra da cevap veriyor; “Ruhu”. İnsanı yüceltmek amaçlandığında, işe ilk önce ruhundan başlanmalı diye de ekliyor. Altını çizerken bu cümlelenin, aklımdan ruhumu yüceltecek en güzel etkinliği bi kaç aydır yapmadığım geçiyor. “Yazmak” Ruhumu yücelten en […]
Bazen işler umduğun gibi ilerlemiyor, bazen hayalin zaman aşımına uğruyor, bazen o çok uzun yolun daha en başında hissettiklerin kalbini sıkıştırmaya başlıyor. Bazen de hayat seni yüreğinden kapıp hiç olmadık bir yere taşıyor. Oluyor bunların hepsi. Çok isteyebilirsin, çok uğraşabilirsin, kendinden, zamanından, zerafetinden, sevginden çok verebilirsin. Ama yine de olmayabilir. Gayet mümkün, hatta çok olası. […]
İnsanın duygularını anlaması dahası yönetebilmesi, içinde birden esen fırtınada sakince durabilmesi, fırtınadan sonraki o dinginliğin tadını çıkarabilmesi bence özgüvenin en güzel tanımı. Bunu başarabilmek için bir sürü yol var hayatta. En güvenilir ve en sağlam adımlarla yürünen yolların başında geliyor kendini bilmek. Öğrenmeye içeriden başlayınca yol kolaylaşıyor. Hayat tüm karmaşasına inat, bu yalınlıktan ibaret aslında. […]
Yazım Kıştan ilkbahara yürüyoruz. Bir şarkı fonda; adımlarımı hızlandırır gibi durmaksızın akan, daha çabuk denize ulaşsın diye sokaklar ve tam nakaratta bulayım diye kendimi bir şiir karşımda günlerdir. Denize bakan kalbimi çarptıran o his geldiğinde, aniden yazı özlüyorum bazen. Akşamüstü esintilerini, kavruk renkli gülümsemelerimi, güneşi, denizin mavisini ve bana hissettiklerini. Günledir gözümün önüne aynı sahneler […]
Gözlerimi kapattım. İki elimle göğüs kafesimi iki yana doğru sonuna kadar açtım. İçime dolan ve boşalan nefesimi ve kalbimi dinledim. Öylece açınca göğsümün ortasını, sanki başka türlü bir hava doldu içime, ben başka türlü rahatladım. Sonra sustuğumu farkettim. Kendime, başkalarına, hayata, çok iyi tanıdıklarıma ve hiç tanımadıklarıma. Kendi sessizliğimin içinde günlerce oturdum. Olan biten her […]
Uzun bir yolda yürürken durup şöyle bir arkaya bakmayı akıl ettiğimiz tek nokta gibi 31 Aralıklar. Arkamızda bıraktığımız yolda iyisi ve kötüsü ile her ne yaşadıysak yaşadık. Önümüzde uzun, güzel, umut dolu, henüz hiç ayak basılmamış bir yol var. Yeni yıl ruhunu çocukluğumdan beri hep çok sevmişimdir. Sabah uyandığımda, sanki dünün yarını değilmişcesine kendimi yenilenmiş […]
Yağmur sesinden başka tüm seslerin kısıldığı, üzerime bir hırka giyerek vücudumu, birkaç satırla ruhumu, kahveyle içimi ısıttığım saatlerimdeyim. Etraf sessizleşince birde üstüne yağmur yağınca gerçekliğin basitliği beliriyor bugün içimde. İstediğim anda kendi içime çekilebiliyorum; çünkü insanın çekilebileceği hiçbir yer kendi içinden daha dingin, daha erinçli olmadığını düşünüyorum. Bir insanın en yüce, en asil, en saf […]
Herkes değerleri için bedeller ödüyor. Kırk iki yaşımın baharında bir gerçek netleşiyor. Değerler bedellere yeterli geldikçe devam ediyor. İnsan tabiatı gereği hayatı sürdürülebilir kılmaya meyilli. Bir şekilde taşları oturtmaya, yolun sınırlarını çoğaltmaya, kendi hayat çizgimi belirginleştirip alan kılmaya meyillim. Her kırılmanın bir kararı, her kararın bir sabahı var. Araf ve eşik ve belirsizlik hiç sevmiyorum. […]
Bir söz vardır. “Çoğu zaman anlamak için değil cevap vermek için dinliyoruz” diye. Oysa ki zorlanmalarımızı paylaşırken cevaplara değil anlaşılmaya, duyulmaya, hissedilmeye, kalpten dinlenilmeye ihtiyaç duyarız. İki huyuma bölsen beni kendinden başka kimseye bölünmeyen bir kadın olurum. Ben hep aynı anda birkaç gezegende birden dönüyorum, bütün seslerim aynı şarkıyı söylüyor. Artık bütün rüyalarımı tek bir […]
Bugün 42 Hayatta kendimi birçok açıdan şanslı buluyorum ama bazı şanslarımı kendim var ettim, bunu da biliyorum. Geniş bir daire çizerek zaten başından beri olduğum kadına dönüşme fikri sonsuz rahatlatıyor beni. Bugün benim doğum günüm. Bir yaş daha gençleşmenin şerefine, içimde huzur ve yalınlık hâkim. Geçtiğimiz bir yıla neler sığdırdım, düşünmeden edemiyorum. Kendimi daha çok […]