Yazılarım

Ağustos toparlandı gitti işte. Deniz, rüzgar, sessizlik, beyaz kumlar ve tüm bunların insanın ruhuna zerk ettigi muazzam dinginlik. Haziran başlarken bu yaza çok inanıyorum demiştim.

Sakin bir köşede kitabım ve kahvem ile ruhumu gezdiren zamanlar yaratıyorum. Kendim için, kendime iyi gelmek için bazen de sadece canım öyle istediği için… Böyle

Sevmek ve sevilmek. Sevmeyi bilmek ya da gerekiyorsa Erich Fromm’un da dediği gibi bir sanat dalını öğrenir gibi öğrenmek. Bir de tabi sevmekle yetinmeyip bunu

Kendimi, kontrollü eylemsizlik planımı, iç sesimi, bir de kitaplarımı alıp geldim buraya.Bazen çok doğru kararlar alıyorum. Şehirleri seviyorum; güneş güzel battığı için severim örneğin bir

Bir peri masalında yaşıyor gibi hissettiren şehir Roma. Ortaçağ kasabalarına en çok yakışan gri, puslu bir havada hafif yağmurlu bir güne uyandım. Via Dei Coronari

Her kavram yaşadıkça oturuyor insanın zihninde, gerçekten yaşayınca öğretiyor kendini. Bir şey olmak isteyip olamamak korkunç bir his! Yapmak isteyip yapamamak, gitmek isteyip gidememek, kalmak

Havanın güzel ve balkon kapısının açık olduğu bir sabah, bir yandan mutfakta kahvemi hazırlayıp bir yandan da müziğimi dinlerken ani gelen bir ağrı ile olduğum

Yeni yılın ertesi günü mucize olmayacağını bilsek de yeni yıla girerken yeni kararlar alıyor, niyetlerimizi belirliyor, hedefler koyuyoruz. Özünde kendimizden bir rica da bulunuyoruz aslında.

Yılın ilk günü hayallerle, son günü gerçeklerle baş başa olacağımız şu son günlerde 2023’ü uğurlamanın şenliği var içimde. Olmam gerekenlerin önceden belirli olduğunu düşündüğüm hayatta;